Sporen die je achterlaat…Voor dag en dauw…

7 februari 2024

In het donker rijd ik vanuit huis naar ons uitvaartcentrum in Gennep. Ik stap uit mijn auto, de verse sneeuw kraakt onder mijn schoenen. Ik maak overal de kaarsen aan, ook bij meneer in zijn 24-uurskamer. Hij verblijft daar en de familie kan naar ons toe komen als zij daar behoefte aan hebben. Hij heeft zijn schoenen aan, want schoenen die had hij velen. Mooie, chique paren. De familie pakt nog even een kopje koffie, we hebben ruim de tijd. Samen sluiten we de uitvaartkist.

In zijn leven liet hij veel sporen na als architect. Mooie huizen heeft hij ontworpen. Zijn sporen zijn nu anders; als we hem met het wagentje in zijn uitvaarkist naar buiten rijden. Zijn sporen in de sneeuw. Deze man hield van sneeuw. Ook hield hij ervan om in de ochtend voor dag en dauw te wandelen. Als iedereen nog op één oor lag.

In het ochtendgloren rijden we naar het crematorium. Zijn laatste dag in ons midden startte ook voor dag en dauw, zoals hij zijn dagen ook graag begon. Zijn naasten lopen verder in de sporen die hij achterlaat.

Djonina van Dinten
Uitvaartverzorger, Goemans uitvaartzorg

Dit verhaal is gepubliceerd met goedkeuring van de nabestaanden.