Gestopt met roken

22 november 2021

Ze zei: “Ik ben gestopt met roken.

Ze was mijn vriendin, een hele goede dierbare vriendin. Zo’n vriendin bij wie je je hart kon luchten en die nooit oordeelde laat staan veroordeelde. Een vriendin waarmee je gaat lunchen en bij wie je uit kon spreken wat je gedachten en gevoelens waren. Aan wie je je diepste zielenroerselen kwijt kon.

Over en weer deelden we onze zorgen over kinderen, het leven en de wereld. We deelden lief en leed en zij was een van de mensen met wie je kon lachen en huilen, kon zingen en kon dansen. Totdat… het is 8 mei wanneer ik een telefoontje krijg van haar man. Het is mis, goed mis.

Mijn vriendin heeft de diagnose ALS gekregen en hier is geen kruid tegen gewassen, geen medicijn dat beterschap beloofd, helemaal niks! Slechts even ben ik verdoofd en ga vrij snel de regelmodus in. Samen weten we dat dit onomkeerbaar is en we gaan praten over wat wil je nog?

Hoeveel mensen kunnen er zeggen dat ze niets meer willen? Alles uit het leven hebben gehaald wat erin zat? Het enige wat ze wilde was, wanneer het haar gegeven was, ze nog een tijdje kon genieten van haar gezin, haar echtgenoot, haar kinderen en haar kleinkinderen.

We bespraken wat ze wilde wanneer het zover was. Haar uitvaart werd geregisseerd door haar zelf, iedere punt en komma in haar levensverhaal werd door haar gezet. Aan mij de vraag om voor te gaan in haar afscheidsdienst.

Samen bezochten we artsen, verpleegkundigen, psychologen, logopedie, een grote groep hulpverleners stonden klaar om mijn vriendin en haar gezin te begeleiden.

En jij, je leverde in, iedere dag opnieuw moest je een stukje van jezelf inleveren en kreeg er niets voor terug. De zelfstandige vrouw die je was werd een hulpbehoevende vrouw, je had overal hulp bij nodig. Je had op een bepaald moment alleen nog je sigaret, met behulp van je bezoek kon je inhaleren en hield de ander je sigaret vast. En natuurlijk weet de hele wereld dat roken slecht voor je is. Maar wanneer dat het enige is dat je nog hebt?

En op een dag gaf je aan, het is klaar, ik wil niet meer voelen wat ik voel, ik wil niet meer een gevangene in mijn lichaam zijn. Je was klaar voor een nieuwe reis.

Op je sterfdag kwam de dokter binnen, je zat rechtop in je bed, met degenen die je zo liefhad om je heen en sprak je laatste woorden uit tegen de arts. “Ik ben vandaag gestopt met roken”.

Dank je wel voor je jarenlange vriendschap!