Twieje Wurd, een man, een dorp, een afscheid

4 november 2025

Op een sombere herfstdag stap ik uit mijn auto bij een woning waar de vlag halfstok hangt. Het ontroert me. De vlag halfstok voor een man die ik al aan het begin van mijn carrière in uitvaartland mocht leren kennen. De uitbater van het plaatselijke café, waar we bij iedere koffietafel gastvrij door hem en zijn vrouw werden ontvangen. Altijd een mop vertellen wanneer wij, vaak verkleumd, aan de koffie zaten en altijd even die knipoog wanneer hij voorbij liep en nog even een grapje maakte. Een man voor wie het glas altijd halfvol was, een man die voor iedereen een vriendelijk woord had en betrokken was bij alles wat er in zijn dorp gebeurde.

Een man die ogenschijnlijk altijd vrolijk was, zijn stille grote verdriet maar met enkele mensen deelde.

Hij had één wens en dat was een volle kerk bij zijn uitvaart. Het is kort dag om de uitvaart op zaterdag te regelen, alles en iedereen zet de schouders eronder. Nadat we alles doorgesproken hebben ga ik terug naar kantoor en terwijl ik de straat uitrij zie ik dat bij alle woningen de vlag halfstok hangt uit respect voor deze geliefde dorpsgenoot.

De uitvaart is tot in de puntjes geregeld, het hele dorp en van ver daarbuiten is aanwezig tijdens zijn indrukwekkende afscheidsdienst. Er is verdriet en zelfs de hemel huilt tranen met tuiten voor de man, wiens glas halfvol was en een onuitwisbare herinnering achterliet bij velen! In de auto terug naar kantoor merk ik dat er herinneringen over mijn wangen rollen en ben ik dankbaar dat ik deze familie mocht begeleiden.

Rowwen Hèze schreef er een prachtig lied over wat hem tot in detail beschrijft.

Twieje wurd
‘T durp is stil, ‘t liekt verloate
‘t rimpelt in ‘t oavendlicht
hugstes ‘n paar minse proate
deure dreie langzaam dicht
‘t durp is muuj, ‘t is verslaage
‘t durp dat verloor vandaag
verloor mier dan ‘t kos verdrage
‘t waas teveul wat ’t zaag
heej stong midde in ‘t leave
alles wat ‘ie zei en doch
doar ging genne weg an neave
heej haj an twieje wurd genog
‘t durp woar ‘ie waas geboare
dat bouwde ‘ie met elke stien
dat durp het vandaag verloare
‘t durp is vandaag allien
vur iederien din os is veurgegoan
vur iederien din alles het gegeave
enne gojje mins blieft altied leave
‘n leave lang de moeiste kleure
gerimpeld in ‘t oavendlicht
dat bield dat kos vur iewig deure
de zon, de wind in zien gezicht
‘t durp mot opnij beginne
‘t wil allien mar troest en tied
‘t durp blieft vurleupig binne
‘t durp is zichzelf kwiet
vur iederien din os is veurgegoan
vur iederien din alles het gegeave
enne gojje mins blieft altied leave

Ireen van Eck
Uitvaartverzorger